Otizm, iletişimin ve sosyalleşmenin gelişmediği veya hatalı geliştiği durumlara verilen genel bir tanıdır. Otistik spektrum bozukluğu ifadesi de şikayetlerin geniş bir yelpazede yayılabileceğindendir. 
Belirtileri:

• hiç konuşmama veya az konuşma,
• konuşmalarda konu dışı cevaplar verme,
• sorulanları tekrarlama,
• göz teması kurmama,
• ismine tepki vermeme,
• işaret dili kullanmama,
• çevreye ilgisiz ve kendi dünyasında olma halidir.

Belirtiler genellikle bir yaş civarı kendini gösterir. Bu yaş grubunda kelimeler henüz gelişmemiş olabilir. Fakat işaret dili (gel-gel, parmakla istediğin göstermek, el sallamak) ve komut almada gerilikler (ismine bakmama, yüz kısımlarını göstermeme, komut almama) görülür. Bir yaş sonrası tipik seyir, önce bazı kelimeler öğrenilse bile bunların kullanılmasında duraklama veya gerileme ve kendi içine kapanıklığın artması şeklindedir. Bu dönemde birçok çocuk TV karşısında uzun süreler geçirebilir. Seslenildiğinde işitmiyormuş gibi tepki vermeyebilir.

Otizme eşlik eden bazı dokunma hassasiyetleri, motor yetersizlikler, takıntılar, parmak ucu yürüme, stereotipik hareketler ve hareketlilik ek sorunlar olarak bu çocukların kaynaşmasını ayrıca zorlaştırır. 

Otizm belirtileri çocuktan çocuğa farklılıklar gösterir. Hafif bir iletişim azlığından hiç konuşmama ve sosyal tepki verememeye kadar ağır belirtiler olabilir. Geniş bir yelpazede şikayetler görülebileceğinden “Otistik Spektrum Bozukluğu” tanısı kullanılır. Yaygın Gelişimsel Bozukluk tanısı da aynı durumlar için kullanılır. Konuşma ve bilişsel fonksiyonların az etkilendiği ama sosyal becerilerin geri kaldığı özel tabloya ise Asperger sendromu denilir.

Düzenleme: Mayıs 2025